ประวัติความเป็นมาของการพัฒนาเทียน

โบราณเทียน

ต้นกำเนิด: เทียนยุคแรกสามารถสืบย้อนไปได้ถึงประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล เมื่อชาวอียิปต์โบราณใช้กกที่แช่ในไขมันสัตว์เพื่อทำเทียนธรรมดา

กรุงโรมโบราณ: ชาวโรมันโบราณทำเทียนจากขี้ผึ้ง ส่วนใหญ่ใช้ในพิธีกรรมทางศาสนาและชีวิตของชนชั้นสูง

จีนโบราณ: จีนเริ่มใช้เทียนในราชวงศ์ฮั่น (206 ปีก่อนคริสตกาล-220 ค.ศ.) โดยทำมาจากขี้ผึ้งหรือขี้ผึ้งจากแมลงในยุคแรกๆ

ยุคกลาง

เทียนกลายเป็นเครื่องมือให้แสงสว่างที่สำคัญในยุโรปยุคกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโบสถ์และตระกูลขุนนาง

เทียนขี้ผึ้งได้รับการยกย่องอย่างสูงในเรื่องการเผาไหม้ที่สะอาดและเปลวไฟที่สดใส แต่เทียนเหล่านี้มีราคาแพง และคนทั่วไปจึงใช้เทียนที่ทำจากไขมันสัตว์

การปฏิวัติอุตสาหกรรม

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 เมื่อมีการค้นพบพาราฟิน (สกัดจากปิโตรเลียม) การผลิตเทียนจึงเริ่มเข้าสู่ขั้นตอนอุตสาหกรรม

เทียนพาราฟินมีต้นทุนต่ำและการเผาไหม้ที่มั่นคง และสามารถทดแทนเทียนไขมันสัตว์แบบดั้งเดิมได้อย่างรวดเร็ว

การพัฒนาที่ทันสมัย

หลังจากศตวรรษที่ 20 ความนิยมในการใช้ไฟฟ้าทำให้การใช้งานหลักของเทียนเปลี่ยนไปจากการใช้เพื่อการให้แสงสว่าง ไปสู่การตกแต่ง การบำบัดด้วยกลิ่นหอม และพิธีกรรมทางศาสนา

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การเพิ่มขึ้นของวัสดุที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม (เช่นขี้ผึ้งถั่วเหลืองและขี้ผึ้งปาล์ม) และเทียนหอมเป็นแรงผลักดันให้เกิดนวัตกรรมในอุตสาหกรรมเทียนหอม